Kanał What Car przeprowadził test porównawczy Tesli Model 3H, VW ID.7 oraz BYD-a Seal. Tesla Model 3 Highland to sedan segmentu D, Seal jest od niej większy, ale nadal mieści się w segmencie D, z kolei ID.7 jest już autem segmentu E. Samochodami pokonano trasę o długości około 900 kilometrów, by sprawdzić ich zasięgi i koszty podróżowania. Wynik? Za najlepsze auto z całej trójki uznano Teslę Model 3, również za sprawą dostępności Superchargerów i taniej eksploatacji.
VW ID.7 kontra Tesla 3 Highland i BYD Seal
Wszystkie modele wyposażone były w napęd na tył, Tesla Model 3 miała więc najmniejszą baterię i najmniejszy oficjalny zasięg. Co ciekawe, już na wstępie za dużą zaletę Tesli jako samochodu uznano Superchargery. Ale w chwili, gdy niektóre z nich są dostępne dla właścicieli aut wszystkich marek, ta przewaga przestaje być kluczową. Zostało tylko nieco prostsze i nieco tańsze ładowanie.
Wiele sesji uzupełniania energii powoduje u przedstawicieli polskich mediów traumę połączoną z kompulsywną potrzebą zwierzeń. Dziennikarze What Car jej nie doświadczyli, podróż określili mianem „całkiem prostej” (niegodziwcy!). Ale okazało się, że o ile VW ID.7 rozpędził się na Superchargerze do 175 kW, o tyle BYD Seal osiągnął zaledwie 110 kW z obiecywanych 150 kW. Niewykluczone, że była to kwestia startu od stosunkowo mocno naładowanej baterii, bo po wypoczynku w hotelu BYD Seal miał 301 kilometrów pozostałego zasięgu, VW ID.7 – 232 kilometry, tymczasem Tesla Model 3 – już tylko 175 kilometrów.
Tesla i Volkswagen zebrały pochwały za działanie systemu multimedialnego. Kierowca prowadzący BYD-a narzekał, że nie może ustawić kierownicy tak, by nie zasłaniała mu elementów interfejsu a nieustannie zmieniające się zużycie mocy wyświetlane na licznikach go rozpraszało. Pochwalił auto za możliwość ustawienia ekranu w pionie, nie podobał mu się z kolei dobór materiałów użytych do wykończenia kokpitu i zapach plastiku w kabinie. Kolektywnie uznano, że najlepsze wnętrze ma Tesla Model 3.
Choinki zmieściły się w bagażnikach wszystkich aut, za zwycięzcę w teście praktyczności uznano VW ID.7. Mieliśmy podobne wrażenia, szczególnie na tylnej kanapie:
Jak wspomnieliśmy, Tesla miała najmniejszą baterię, ale jej kierowca się tym nie stresował. Samochód bardzo precyzyjnie prognozował zasięg, nawigacja wyznaczyła niezbędny postój na ładowarce, więc, jak stwierdził, był „super pewny”, że elektryk nie zatrzyma mu się na drodze. Niestety, kierowcy VW i BYD-a nie wymusili na swoich elektrykach identycznego działania („wyznacz trasę i zatroszcz się o postoje na ładowanie”), nie dali się wykazać nawigacjom.
Kierowca Volkswagena ręcznie znalazł ładowarkę przy salonie Volvo i tutaj zaczęły się schody. Uzupełnienie energii było bardzo drogie, kosztowało prawie dwa razy więcej niż w przypadku Tesli stojącej na Superchargerze (równowartość 4,38 zł/kWh!). W dodatku nie dało się zapłacić kartą, mimo że interfejs ładowarki obiecywał taką możliwość; konieczne było pobranie aplikacji. Druga wtyczka zgłaszała błąd, a moc uzupełniania energii początkowo była niewielka.
Różnice w kosztach podróży okazały się gigantyczne. Choć kierowca Tesli Model 3 musiał nadrobić drogi, żeby dojechać do Superchargera, w domu i w trasie za pokonanie 924 km zapłacił w sumie 298 złotych (32 zł/100 km). BYD Seal przejechał 904,5 km, co kosztowało 479 złotych (53 zł/100 km). Najdroższa była jazda VW ID.7, cała podróż o długości 903 km kosztowała 561 zł (62 zł/100 km). Tesla Model 3 była najbardziej energooszczędna i najtańsza w eksploatacji, najbardziej energożerny okazał się największy w zestawieniu Volkswagen.
Dziennikarze postanowili jeszcze zbadać zasięg samochodów w bardziej kontrolowanych warunkach, na torze. I tutaj pojawiło się zaskoczenie: zimowy zasięg VW ID.7 był najmniejszy w grupie, wyniósł zaledwie około 322 kilometrów. Tymczasem auto miało dużą baterię (82 (77) kWh) i było najdroższe, z zastrzeżeniem, że badano wersję premierową, Launch Edition. „Królem samochodów elektrycznych” określono Teslę Model 3 Highland.
Warto obejrzeć:
