W maju 2023 roku Liverpool (Zjednoczone Królestwo) chwalił się, że wprowadza na ulice zeroemisyjny transport: autobusy zasilane wodorem. Radość jednak nie trwała długo, bo pod koniec sierpnia, po zaledwie trzech miesiącach służby, autobusy musiały zostać wycofane ze względu na niedobory gazu. Pojazdy wróciły do pracy na początku października, ale funkcjonują tylko w ograniczonym zakresie.
Autobusy na wodór, rozwiązanie dla bardzo bogatych samorządów z własnymi elektrolizerami?
Dwadzieścia autobusów FCEV kosztowało 12,5 miliona funtów, równowartość 66 milionów złotych. Wycofano je z usługi, bo lokalni włodarze nie zdołali zakontraktować solidnego dostawcy gazu i zabrakło paliwa. Jako przyczynę uziemienia całego taboru podano „globalne” problemy z dostawami wodoru, chociaż nie wytłumaczono, która konkretnie część „globalnego” łańcucha zawiodła (źródło).
Każdy z pojazdów wyposażony jest w ogniwo paliwowe o mocy 350 kW oraz zbiorniki mieszczące 29,4 kilograma wodoru sprężonego pod ciśnieniem 350 barów. Daje to około 370 kilometrów zasięgu na jednym tankowaniu. O ile jest co tankować, naturalnie.
Wodorowy autobus ADL w barwach Liverpoolu (c) ADL
Teraz, na początku października, miasto pochwaliło się nowym dostawcą H2 a autobusy wróciły do częściowej obsługi. Cały tabor ma zacząć funkcjonować w ciągu nadchodzących tygodni, gdy zwiększy się ilość dostępnego gazu. W sierpniu deklarowano chęć zasilania pojazdów wodorem produkowanym wyłącznie z odnawialnych źródeł, ale po cichu wycofano się z tych mocnych zapowiedzi. Cały obecnie zużywany gaz powstaje z paliw kopalnych (źródło).
Wodór to drogie i jak na razie raczej skomplikowane źródło energii w transporcie. W samochodach osobowych sprawdza się słabo ze względu na koszty oraz małą ilość dostępnej przestrzeni. Przy autobusach i ciężarówkach rokuje lepiej, bo oferuje dobre zasięgi i krótki czas tankowania nawet przy niskich temperaturach, co przy elektrykach wcale nie jest takie oczywiste.