Podczas szczytu klimatycznego COP26 w Glasgow (Wielka Brytania), Polska podpisała umowę, z której wynika, że odejdziemy od węgla „w latach czterdziestych” XXI wieku. Nowa minister klimatu i środowiska, Anna Moskwa, wyjaśniła na Twitterze, że chodzi o czas „do roku 2049”.
COP26 i odejście Polski od węgla
Polska energetyka opiera się dziś przede wszystkim na węglu i innych paliwach kopalnych. Zgodnie z opracowaniami organizacji Ember w 2020 roku wygenerowaliśmy z nich w sumie 83 procent krajowej energii. Ten brak dywersyfikacji to efekt wieloletnich zaniedbań i strachu przed grupami społecznymi żyjącymi z węgla:
Podczas szczytu klimatycznego COP26 podpisaliśmy deklarację, w której wyszczególniono dwie grupy państw: główne gospodarki i „resztę świata”. Główne gospodarki obiecują odejście od wytwarzania energii z użyciem węgla w latach trzydziestych, pozostałe, te w gorszej kondycji – w latach czterdziestych XXI wieku lub „tak szybko, jak to tylko możliwe” po tej dekadzie. Ukraina zapowiedziała rezygnację z węgla w roku 2035, Polska, ustami Anny Moskwy, minister klimatu i środowiska, do 2049 roku.
Naszą strategię uznano za asekurancką, sprzyjającą tylko wybranym grupom zawodowym i niebiorącą pod uwagę faktu, że jeśli nie przestaniemy wprowadzać gazów cieplarnianych do atmosfery, przyczynimy się do wzrostu temperatury na Ziemi. Polska była w 2020 roku 13. gospodarką na świecie pod względem ilości energii wytwarzanej z węgla (w wartościach bezwzględnych). Przed nami są Chiny, Indie, Stany Zjednoczone, Niemcy czy nawet Tajwan, za nami ulokowała się Turcja czy Ukraina (źródło):
Energetyka stojąca na jednej tylko nodze sprawia, że niezależnie od wybranego kierunku pierwsze efekty wybranej strategii zaczną być zauważalne najwcześniej za 5-10 lat. Z reaktorów jądrowych innych niż ten służący do celów naukowych w Świerku mamy szansę skorzystać dopiero pod koniec dekady.
